Het productieve leven van de goalkeeper staat loodrecht op dat van de aanvaller; de aanvaller strijkt met de eer wanneer deze scoort, de keeper die een bal pareert krijgt echter nauwelijks eer, behalve in het geval van penalty’s. Het vermijden van verlies staat dus helaas niet gelijk aan het behalen van de winst. Terwijl beide even moeilijk zijn. Keepers zijn ook de enige in het elftal met een uitzonderingspositie. Ze mogen de handen gebruiken. Dus als het met alleen de voeten niet lukt kan je het altijd nog als keeper proberen. Zoals René van der Gijp ooit zei: “De jongens die niet konden voetballen gingen op doel staan.” En vanwege dit soort misverstanden breken we vanaf vandaag de lans voor de keeper. Ze duiken van links naar rechts en met de raarste kattensprongen kunnen ze een hoop punten voor hun team pakken. Wanneer een verdediging het lastig heeft kan een keeper ze nog met veel lef en risico redden. Een keeper moet alles kunnen, ze moeten inzicht hebben, ze moeten kunnen coachen en er wordt verwacht dat ze bal bij iedereen op de stropdas kunnen leggen ongeachte de afstand van het eigen doel. Wat ook regelmatig op de velden van de hele wereld gebeurt zo gebeurde dat ook in de (pas tweede) competitie wedstrijd tegen Kollum 5; keeper zijn is veelzijdig. Vandaag bleek maar weer eens te meer dat een gemiddelde Goddelijke Wezeling bovenmatig met talent is bedeeld en daar door op meerdere posities inzetbaar is.
Voor Coach Jack is het uit en in elkaar zetten van een Groninger Blaarkop op anatomisch correcte wijze een gemakkelijkere opgave dan het bij elkaar zoeken van 13 voetballende Goddelijke Wezelingen. De lappenmand is rijk gevuld en de herfstvakantie werkt daartegen ook niet echt mee. Van de oorspronkelijke seleção waren er voor de wedstrijd tegen Kollum 5 alleen Hilbert Hiemstra, Arjan Douma, Pieter van der Meulen, Feye Postma, Rinse Boersma, Johan van der Zwaag, Arnold van der Velde en Kees Jongsma beschikbaar. Waarbij gezegd moet worden dat Kees terug komt van een blessure en Arjan en Pieter normaal gesproken maar één helft hun lichaam aan het fysieke geweld bloot kunnen stellen zonder dat ze op zondag met de traplift naar beneden gebracht moeten worden. Om al deze problemen op te lossen is er door Coach Jack met Geeske en Reina afgesproken dat beide heren op de bank beneden mochten blijven slapen, werden Peter Gommers en Thom Wijbenga uit hun voetbalpensioen gehaald en werden Jacob van der Veen, Wander Meindertsma en good-old Chris “oh Kut”-Jan Borger bereidt gevonden om hun vrije zaterdag met de oude lullen van it Tredde te besteden. Bij het betreden van het B-veld van Kollum waren er direct twee opvallende zaken die de mannen van Coach Jack de wenkbrauwen deden fronsen. Punt 1; de gemiddelde leeftijd van de spelers van Kollum 5 stond gelijk aan de gemiddelde BMI van het team van Coach Jack en punt 2; de terreinknecht uit Kollum deed oude tijden herleven voor de Goddelijk Wezelingen want het voetbalveld had meer gelijkenis met de stranden van Mallorca waar je vroeger met je plakzak op lag te zonnen, dan een mooi veld om lekker op te ballen. De Youngsters uit Kollum klaagden er trouwens meer over dan de BMI-boys van coach Jack, wellicht komt dit door de jarenlange ervaringen van het spelen in de Twijzelse blubber. Maar na het eerste fluitsignaal bleek al snel dat dit een prima wedstrijd was voor Peter Gommers en Thom Wijbenga, de Goddelijke Wezelingen waren vanaf het begin dominant, het tempo lag niet heel hoog en de wedstrijd speelde zich vooral op één helft af. Middels Arjan Douma en Kees Jongsma werd er voorzichtig getest wat voor keeper er deze zaterdag op goal stond bij Kollum en zoals de inleiding al voorzichtig verklapt was het deze zaterdagmiddag de middag van de keepers. Met een prachtig gepersonaliseerd tenue waarop met trots zijn bijnaam “Chubby” was geborduurd, sloeg deze keeper de ene na de andere bal uit zijn doel. Dit unieke stukje keepers-karakter wist met zijn hele voorkomen de boel behoorlijk te bedriegen want zonder deze beste man was de uitslag vele malen groter geweest dan de uiteindelijke 0-4 winst. Wat de mannen van Coach Jack ook probeerden, de bal eindigde maar niet over de doellijn. Met Chris-Jan als een wervelwind op het middenveld die elke counter onschadelijk maakte en de creativiteit van Wander, stond de druk vol op de verdediging van Kollum. Maar het meest spannende moment kwam, toen Johan van der Zwaag na een goede opbouw met een pijnlijke kuit het veld moest verlaten na een kleine 15 minuten spelen. Dit was een flinke streep door de rekening van Coach Jack, want nu moest de Coach zelf al veel eerder in actie komen dan misschien gehoopt. Jacob van der Veen werd van de voorste linie naar de aller achterste linie gehaald en Coach Jack mocht zijn kunsten als spits à la Henny Meijer vertonen in het vijandelijk strafschopgebied. Waar coach Jack jaren als keeper de zestienmeter domineerde mocht hij dat nu als gevaarlijke spits op dezelfde manier doen. En uit één van deze momenten kwam de verlossende 0-1. Een goede opbouw over de linkerkant via Hilbert Hiemstra waaide voor de goal langs, Arjan Douma wist deze goed op de rechterkant van het veld op te pakken en de bal voor te geven op Kees Jongsma. Kees wist met zijn exceptioneel rechterbeen de keeper te verrassen. De keeper had net zoals de Goddelijke ploeggenoten van Kees geen enkel idee dat Kees zijn rechterbeen ook nog iets anders kon dan alleen maar staan en snel rennen. Helaas kwam na dit doelpunt ook al snel de oude blessure op spelen, en moest Kees zich laten vervangen door Peter Gommers. Met een zeer geroutineerde rechterkant (Peter Gommers, Thom Wijbenga en Rinse Boersma) kreeg Kollum geen enkele vat op de wedstrijd en was het eigenlijk alleen maar wachten op het volgende doelpunt aan Twijzelse kant. Heel even leek er een fantastisch doelpunt in de maak door Chris-Jan Borgers. In een weergaloze actie passeerde Chris-Jan in de Kollumse defensie 5 man, waarvan 1 speler zelfs twee keer voorbij werd gedanst als een ware ballerina. Het leek net alsof er voor Chris-Jan de muziek van het Zwanenmeer van Tsjaikovski door de speakers galmde, zo subtiel danste hij met pirouettes om zijn tegenstander heen. Met een uiterste inspanning wist hij nog een schot er uit te punteren maar deze werd door de zesde man geblokkeerd.
In de rust moesten er een aantal kleine aanpassingen gedaan worden. Voor Thom waren 45 minuten meer dan genoeg, Pieter van der Meulen kwam hem vervangen. Om de 0-2 te forceren legde Jacob weer de omgekeerde route af, van de achterste linie naar de voorste en werd er besloten om met een look-a-like van de Coach te gaan spelen op goal. Deze look-a-like had dezelfde kwaliteiten als voorheen keeper Jack maar leek voor de rest niet op hem.
Na een kleine 10 minuten van lichtelijke druk van Kollum, wist Wander Meindertsma de bevrijdende 0-2 te maken. Een terugspeelbal kwam bij Wander terecht wanneer hij oog-in-oog met de keeper uiterst koel bleef en “Chubby” met een bekeken schuiver wist te passeren.
Met dit doelpunt was alle hoop op een goed resultaat bij Kollum verdwenen. Vrij soepel wisten de mannen van Coach Jack onder zijn bezielende leiding de wedstrijd rustig uit te voetballen. Arjan Douma dacht na 5 snoeiharde pogingen dat het beter was om de bal rustig te plaatsen. Dit leverde ook direct een doelpunt op, beheerst werd vanaf de linkerkant van de zestienmeter de rechterhoek gezocht. Met een fraaie boog werd de bal in het netje geplaatst. Kees Jongsma, herstelt van zijn eerder opgelopen blessure, kwam de laatst 20 minuten Peter Gommers vervangen. Onder luid applaus van de in grote getallen meegereisde supporters verliet Peter het veld. Direct liet Kees zien een prominente kanshebber te zijn voor “de Gouden Schoen”, want in de resterende minuten kreeg Kees nog 4 grote kansen. Met wat meer voetbalritme en scherpte waren dit zeker ook allemaal doelpunten geworden. Maar alleen na een wonderschone pass van Pieter van der Meulen, wist Kees nog één van zijn vier kansen te verzilveren. Niet lang hierna vond de leidsman van vandaag het wel welletjes en werd er een 0-4 eindstand genoteerd.
In een wedstrijd waar voor elkaar werd gestreden maakten vandaag de keepers het verschil. Niet door de vele opvallende acties of reddingen maar door de welwillendheid om er te staan. Om ongeacht wat, alles voor je team en je ploeggenoten er te staan, want keepers weten dat een individu een wedstrijd niet wint, maar het collectief bepalend voor de winst is. Met drie verschillende keepers die allemaal de nul wisten te houden, is het maar weer eens des te duidelijker geworden; Keepers vallen op, ze zijn onmisbaar.