De kortste weg naar Europa

In de interessante Disney+ Star documentaire over Feyenoord, spreekt de toen nog trainer Dick Advocaat tijdens de wedstrijdbespreking voor de wedstrijd tegen sc Heerenveen voor de KNVB beker over scherpte en focus, want dít is de kortste weg naar Europees voetbal. We weten allemaal hoe die wedstrijd en de jacht naar Europees voetbal is afgelopen. Maar voor de meeste gewone stervelingen is Europees voetbal niet eens het belangrijkst, maar juist het hebben van een prijs. Een felbegeerde beker. Die prijs der prijzen. Die cup met de grote oren: de Districtsbeker. Maar in de klasse waar de Goddelijke Wezelingen hun kunsten vertonen is de Beker hetzelfde als een Griffioen, een Eenhoorn of een Rinse Boersma die op de juist tijd op een training verschijnt; magische wezens. Want ieder jaar is er meer twijfel of hij wel bestaat. Er is namelijk nooit iemand die hem heeft gezien en hoe langer je aan die beker denkt, hoe meer vragen er opborrelen: is ’t ook echt een cup of zo’n nietig bekertje? Is ’t een wisselbeker of mogen we ‘m gewoon vol pissen wanneer je hem wint?
Kúnnen we hem überhaupt wel vol pissen of heeft hij een deksel? Heeft die beker grote oren of nog slechts één oor? Is ’t trouwens wel een echte beker, of slechts een oude vettige snackschaal met aan de zijkant door een doe-het-zelver gegraveerd: veur dy distriktkampiejoen? En krijgen we er medailles bij? En een vaantje? En een volle schaal warme KNVBitterballen?
Zoveel vragen, zoveel onwetendheid. En dan hebben we nog niet eens de vragen gesteld over de regels in die bekerwedstrijden zelf. Over de verlenging, pingels, het doelsaldo en de partijdige scheids- en grensrechters, want tsjongejonge voordat die beker binnen is hebben we toch een partij zwendelaars met eigen regels moeten doorstaan. Zo was de uitwedstrijd naar de mini-bvo Noordbergum geen uitzondering op de regel. Niet dat de mannen van Noordbergum 2 onsportief waren of de de scheidsrechter partijdig was, dat helemaal niet. Maar de vrije interpretatie van regels en dan met name de buitenspelregels is een grote bron van ergernis. Coach Jack Kruize had weer een hele puzzel te maken door diverse blessures en vakantie aangelegenheden maar met de hulp van een aantal toekomstige Goddelijke Wezelingen kon er voortvarend gestart worden met de bekerwedstrijd. Na de eerste 20 minuten voorzichtig afgetast te hebben maar direct al duidelijk de bovenliggende partij te zijn, wist Arjan Douma in de 25e minuut vanuit een corner de 0-1 te maken. Maar zoals gezegd blijven grensrechters van alles proberen om eigen regels het spel in te slingeren. In dit geval vond de grensrechter dat het hier om een buitenspel doelpunt ging. Buitenspel. Vanuit een hoekschop. Buitenspel……begrijpt u het nog? Heel even leek de grensrechter de scheidsrechter van zijn gelijk te overtuigen maar gelukkig wist de scheidsrechter dat in dit geval dat de woorden die uit de mond van grens kwamen net zoveel waarde hadden als wat normaal gesproken uit zijn rectum komt; gebakken lucht. De overige 483 in de eerste helft dat de vlag voor buitenspel omhoog ging gaf de scheidsrechter zijn compagnon direct gelijk maar nu kan de beste leidsman niks anders dan de 0-1 toe te kennen aan sc Twijzel 3. Na de rust was er een kolderiek moment nodig om de Goddelijke Wezelingen weer even op scherp te krijgen. Vanuit een ingooi van sc Twijzel wist Noordbergum de verrassende 1-1 te maken. Het schijnt dat er nog steeds heftige gedebatteerd wordt tussen Jan Storm en Feye Postma over hoe de ingooi nu in zijn werking zat maar de spits van Noordbergum ging er als lachende derde mee vandoor en omdat Johan van der Zwaag zich als ervaren doelman naast de goal zich had opgesteld om een eventuele terugspeelbal te ontvangen, kon deze spits op zijn dooie gemakje de bal in het lege doel schuiven.
Gelijk na de aftrap wist toekomstig Goddelijke Wezeling Wietze van der Meulen de voorsprong weer in het bezit van de mannen van Coach Jack te krijgen. Volgens jongeling Wietze was het een onhoudbaar schot over de keeper heen, volgens de rest was het gewoon een blunder van de doelman van Noordbergum. De beste beschrijving voor het doelpunt is dat wanneer je een lekkende kaassoufflé, die net uit de frituur komt, wilt pakken maar waarbij je per ongeluk je vinger in de gloeiende magma stroom van kaas steekt en van schrik het hele bord uit je handen laat flikkeren. Zo’n doelpunt dus maar volgens Wietze een vlammend hard schot waar de keeper zijn vingers niet aan wilde branden. Vanaf minuut 66 was het Wiebe Aardema wat de klok sloeg. In een tijdsbestek van 22 minuten wist Wiebe de 1-3, de 1-4 en de 1-5 te maken, een onvervalste hattrick. De mannen van Coach Jack wisten dus op een solide manier de volgende bekerronde te bereiken. Het is nu weer afwachten welk volgend avontuur voor de Goddelijke Wezelingen uit de koker komt rollen in de jacht op die felbegeerde maar mysterieuze beker. Het is die zweem van mysterie die om de beker hangt, die vragen, onduidelijkheden en spanningen die de beker zo mooi maken. Winnen of verliezen, finale of halve finale. Verlenging. Strafschoppen. Alles gegeven. En tot nu toe toch altijd uitgeschakeld. Met lege handen. Dat is de beker voor de Goddelijke Wezelingen. Met zijn verdomde hoop en dromen. Zijn spanning en teleurstelling.
Omarm die beker. Die onbekende beker. Zoek je schoenen op, tape ze vast aan je enkels en raak die bal weer eens. Strijd zelfs tot bloedens toe. Schiet, schaaf, zaag, scheld en schreeuw als vanouds.
Vecht nog drie of wedstrijd voor wedstrijd lang voor die overwinning. Win of verlies, maar juich na de laatste bekerpot sowieso, samen met je tegenstander. Ren met z’n allen juichend over het veld met de armen de lucht in en zing springend: ‘Wij gaan Europa in’. Klim in de hekken en spring in de sloot. Douche met de kleren aan en zuip hard in de kantine. Iedereen zal weten dat we allemaal iets gewonnen hebben.
De één een ronde verder, de ander een weekend vrij.