Scorebordjournalistiek

Het is vijftien jaar geleden dat Co Adriaanse de term “scorebordjournalistiek” introduceerde. De coach deed dat nadat AZ op 22 november 2003 thuis met 5-1 verloren had van Roda JC.

Met de profetische woorden “als je over een jaar of tien op een berg in Frankrijk je carrière overdenkt, is deze wedstrijd je dan nog bijgebleven?” begint NOS-commentator Frank Snoeks in 2003 zijn interview met Adriaanse na de wedstrijd. “Ja, uitzonderlijke wedstrijden blijven me altijd bij”, antwoordt Adriaanse.

Uitzonderlijke wedstrijden of uitzonderlijke seizoenen in beide gevallen zijn het de belevenissen met unieke kenmerken die er voor zorgen dat ze ergens in het geheugen een plekje voor de eeuwigheid krijgen. Van de wedstrijd tegen het laag geklasseerde Blue Boys zal de uitslag bij menig Goddelijke Wezeling of Twijzelse tifosi geen plekje krijgen in het geheugen (9-1 winst), maar een aantal opvallende zaken uit de wedstrijd zullen zeer zeker nog eens als onderwerp voor een sterk verhaal dienen. Zoals bijvoorbeeld de “Buitenspelregel”. De buitenspelregel is bij de Goddelijke Wezelingen van voor tot achter bekend. Vraag het de op de goal staande Johan van der Zwaag of één van zijn medeverdedigers Capitano de Jong, Feye Postma, Wiebe de Vries of good old Rinse Boersma. Vanuit verdedigend opzicht kennen zij de buitenspelregel heel erg goed. Ook de middenvelders Hilbert Hiemstra, Wietze “Zizou” van der Valle, Arnold van der Velde en Meergaloos van der Meulen weten heel goed hoe ze de aanvallers Kees Jongsma en Pelle Boersma moeten aanspelen zonder dat de buitenspelval van de tegenstander zijn werk doet. Maar de mannen uit Nijbeets hadden na een uitgebreide analyse van de thuiswedstrijd (0-8 winst) een totaal nieuwe interpretatie van de buitenspelregel ontwikkeld. In een notendop komt de Nijbeetster buitenspelregel op het volgende neer; Wanneer een speler in een ander tenue dan die van Blue Boys de bal krijgt aangespeeld, gaat de vlag omhoog. Gedurende de 90 minuten speeltijd was het voor de goed leidende scheidsrechter J.R. van der Veen een hels karwei om in de wirwar van vlagsignalen het onderscheid te maken tussen wel of niet buitenspel volgens de regels van de KNVB.

Na een korte maar doch duidelijke wedstrijdbespreking was het aan de mannen van Sir Alex om in het veld de gemaakte afspraken na te komen; namelijk scherp beginnen, waken voor onderschatting en overal op het veld de duels aangaan. En dan is het mooi om te zien dat gedurende de eerste 15 minuten er zeer weinig aan deze afspraken gehouden werd. Vanuit de redactionele ruimte is de vraag bij de lezer duidelijk hoorbaar; ”Mooi om te zien?” Ja, het is mooi om te zien want zo blijkt maar weer dat zelfs een Goddelijke Wezeling nooit te oud is om te leren. In de eerste 15 minuten was het dan ook Blue Boys die de score opende. Uit een mooi opgezette aanval via Wietze van der Valle kwam de bal bij Hilbert Hiemstra. Met een subtiele steekbaal probeerde Hilbert Arnold van der Velde in de vijandelijke zestien meter vrij te zetten. Maar in het woud van Blue Boysbenen werd Arnold niet bereikt. In de counter was het juist Blue Boys die door een aantal combinaties zonder fel aangepakt te worden bij de zestien meter van Johan van der Zwaag uit kwam en met een hard diagonaal schot de 0-1 op het scorebord zette. Na een kort overleg moment wisten Good old Rinse samen met capitano de Jong het organisatorisch iets beter neer te zetten en werd het belang van scherp zijn iets meer aangestipt door een aantal krachtige termen van il Capitano.

Gedragen door de niet te misverstane woorden van Il Capitano werd er scherper verdedigd en ging het tempo omhoog. Dit resulteerde direct uit een aantal mogelijkheden voor zowel Alco Boersma als Kees Jongsma. Kees vond het zijnet na een mooie steekpass van Arnold, en bij Alco was het Wietze die Alco in staat stelde maar het schot ontbeerde voldoende kracht om tot een gevaarlijke kans gerekend te worden. Toch was het Kees Jongsma die na 20 min de gelijkmaker wist te maken. Met een dieptebal op maat wist Arnold Kees vrij in de zestien te zetten. Na een goede controle passeerde Kees met een diagonaal schot de keeper, 1-1. Door de snelle gelijkmaker was het Blue Boys dat het goede spel kwijt raakte waardoor de op het middenveld spelende Goddelijke Wezelingen konden domineren. Wietze ‘Zizou’ van der Valle waaide als een wervelwind over het veld en Pieter van der Meulen was erg belangrijk in het bewaken van de balans tussen aanval en verdediging. Uit één van deze wervelende Zizou acties was het Wietze die ruik-, hoor en zichtbaar onderuit werd gehaald binnen de zestien. Met uiterst serieus gespeelde verbazing en ontgoocheling probeerde de Nijbeetster houthakker nog te vragen aan de uitstekend fluitende arbiter te vragen wat er aan de hand was, en de assistent scheidsrechter dacht er misschien nog een buitenspelgevalletje uit te kunnen slepen door de vlag maar weer eens omhoog te mikken. Maar een strafschop was zelden zo duidelijk als deze en helaas zou Wietze deze middag nog een aantal keren de rubberkorrels uit zijn bilnaad moeten halen want voor houthakker en co was een overtreding de enige remedie op de wervelende acties van Wietze. Vol vertrouwen ging Wietze zelf achter de bal staan om op een feilloze manier de 2-1 te noteren. De 3-1 kwam uit een aanval over meerder schijven opgebouwd vanachter uit door Wiebe de Vries. Door de bal op het middenveld binnen de ploeg te houden werd er naar een gaatje gezocht in de defensie. Arnold van der Velde zag uit zijn oog hoeken Alco wijzen en met een mooi pass ook Alco te bereiken. Door zijn lichaam goed te gebruiken ontdeed Alco zich van zijn tegenstander en wist de achterlijn te bereiken. Door de bal terug te leggen op de inkomende Kees Jongsma was het voor Kees een koud kunstje om zijn 11e van de competitie te maken. Heel even dacht de grensrechter nog roet in het eten te kunnen gooien door ‘ u raadt het al’ de vlag om hoog te gooien maar zoals we vaker deze middag kon het nooit buitenspel zijn.

De 4-1 kan volledig op de naam van Zizou van der Valle geschreven worden. Door in één actie zo’n beetje elke speler van Blue boys twee keer te passeren, wist Wietze in de zestienmeter met een puntgaaf puntertje ook de keeper te passeren. Het slotakkoord van de eerste helft kwam op conto van de ijzersterk spelende Pieter van der Meulen. Op zijn inmiddels bekende ‘Meergaloze’ manier zag Pieter de keeper iets te ver voor zijn doellijn staan en met een geplaatst schot ging de bal, nog wel via de vingertoppen, in de goal, 5-1.

Tijdens die rust kon er onder het genot van een bakje thee even de puntjes op de spreekwoordelijk i gezet worden.

Terwijl de teruggekeerde Otte Tjepkema, Tom Wijbenga, Jasper Heidstra en Tjibbe Brinkman bezig gingen om de spiertjes enigszins warm te krijgen, werd er met de rest van de Wezelingen een plan gesmeed voor de 2e helft. Een plan waarbij das Phantoom Tjibbe het beste tot zijn recht komt.

Tjibbe ontpopte zich in de loop der jaren als een technisch zeer bekwame, moment voetballer, maar ook als een bij tijd en wijle volstrekte onvoorspelbare spits. Tjibbe kenmerkte en kenmerkt zich door het feit dat hij zich bij voortduring niet laat kenmerken. Nooit niet. Net op het moment dat je er heilig van overtuigd bent dat hij links afslaat, gaat hij doodleuk rechtsaf, rechtdoor of zelfs terug. En de volgende keer is het weer precies andersom. Of juist niet. Tjibbe kan een diepe bal van een meter of dertig vanuit zijn rug buitenkantje links controleren, drie man uitkappen en vervolgens met een weergaloze stift afronden, maar hij is ook in staat om het leer volledig onverwacht op een metertje of drie voor het doel te missen. Ja, Tjibbe’s wegen zijn tamelijk ondoorgrondelijk. En uit één van de eerste aanvallen uit de tweede helft zou Tjibbe’s ondoorgrondelijkheid direct blijken. Jasper Heidstra wist met zijn kenmerkende doortastendheid de bal van zijn directe tegenstander te ontfutselen. Door met Otte Tjepkema de combinatie aan te gaan wisten ze gezamenlijk een aantal blauwe boys te omspelen waarna uiteindelijk Otte op de rechterkant weer in balbezit kwam. Met een puntgave voorzet werd de vrijgelaten Tjibbe in stelling gebracht en door op fantastische wijze de bal in één keer op de pantoffel te nemen en in het dak van de goal te jagen kwam met deze mooi 6-1 aan alle weerstand aan Blue Boys-zijde een eind. Das Phantoom had weer toegeslagen maar niet lang na het maken van een wonderschoon doelpunt zou Tjibbe’s ondoorgrondelijke voetbalkwaliteiten blijken uit een tweetal momenten. Door uit de rug van zijn tegenstander te duiken kwam hij in de vrije mogelijkheid om een hoogbal in te knikken maar helaas werd de bal niet goed geraakt. Zijn volgende moment was één van de buitencategorie. Op Tjibbiaanse wijze kwam das Phantoom op een frommelige manier tot op 2 meter van de doellijn in balbezit en daar waar je denkt dat deze kansjes niet te missen zijn, ging het schot via een verdediger net naast.

In wat zich het best laat omschrijven als zomeravond-voetbal ging het tempo omlaag maar werd de score nog wel uitgebouwd naar 9-1. Nog twee terecht gegeven penalty’s werden verzilverd door Wietze van der Valle en een mooie voorzet van Tom Wijbenga werd snoeihard ingeknikt door de ingevallen Remco van der Velde. Volgens de lezing van de keeper was de bal zo hard hij niet te controleren was, volgens Remco was het een lelijke goal, maar die tellen ook! Het laatst opmerkelijke en onvergetelijke moment kwam op naam voor de ingevallen Dirk de Haan. Met het judo talent van Nijbeets werd een ware krachtmeting uitgeoefend op de kunstmat van Twijzel. De wazza-ari van Dirk’s tegenstander werd met een vakkundig geplaatste ippon teniet gedaan waardoor Dirk als morele winnaar uit de strijd kwam.

Met hier en daar nog een vlagsignaaltje van de grensrechter besloot de prima fluitende arbiter van der Veen om na 90 minuten voetbal de mannen uit Nijbeets uit hun leiden te verlossen.

Met de voorjaarsvakantie voor de boeg zijn er komend weekend een buslading Wezelingen op wintersport. Maar aangezien Twijzel II nog in het bekertoernooi zit, is er voor Sir Alex en zijn adjudanten een grote puzzel om op te lossen voor de bekerwedstrijd tegen Franeker II. Voegen de Wezelingen zich bij de laatste 32 of eindigt het avontuur hier?