‘Mevrouw, heeft u onze koelkast ook gezien?’

Hij is groot, wit en is opgedeeld in een koelgedeelte en een vriesgedeelte. Ergens in het koelvak tussen de augurken, bakboter en de gemende salade van de Albert Heijn ligt momenteel ook de titelaspiraties van de Goddelijke Wezelingen. Goed verpakt in een hersluitbaar plastic zakje. Gelukkig nog niet in het vriesvakje maar er moeten wonderen gebeuren als de Goddelijke Wezelingen met een schaal op het bordes willen staan ergens in mei.
Het begon allemaal nog alleraardigst na de korte bespreking door één van de adjudanten van Sir Alex. Achterin moest er een kleine wijziging gemaakt worden in vergelijking met bijna alle anderen wedstrijden. Arjen de Jong had als gecertificeerd paashaas leverancier een druk weekend met keuringen waardoor Jasper Heidstra geposteerd werd in de achterhoede. Voor de rest waren de verdedigende taken in de capabele handen van Johan vd Zwaag, il capitano Wiebe de Vries, Feye Postma en de elke week groter wordende Jelmer de Boer. Het middenveld bestond op de flanken uit de gebroeders Pilat en centraal stonden de zwaargewichten Arjan Douma en Arnold vd Velde. En voorin moesten Remco vd Velde en Danny vd Bosch voor de doelpunten zorgen.

Zoals gezegd begonnen de Goddelijke Wezelingen goed aan de wedstrijd. Het hoger op de ranglijst staande Blauw-Wit werd flink terug gedrongen op eigen helft. Gezien het winderige Wiardacomplex in Leeuwarden was de verwachting dat de Blauw-Witters goed geoefend waren in het omgaan met winderige omstandigheden. Maar niets was minder waar, tegen de wind in waren ze niet in staat om op te bouwen en met de wind mee in de tweede helft konden ze Twijzel niet afhouden van opbouwen.
De hoge mate van druk zorgde dan ook voor diverse mogelijkheden. Aanvallen opgezet door Arjan Douma waren niet besteedt aan de spitsen Danny vd Bosch of Remco vd Velde. Jelle Pilat liet zien een waren ‘handenbindertje’ te zijn voor zijn directe tegenstander. Met veel passie en strijd wist Jelle zich een aantal keren goed los te maken maar het vizier stond vanmiddag ook bij Jelle niet helemaal op scherp. Uit een wonderschone pass van Arjan Douma kwam uiteindelijk de verdiende 1-0 op het scorebord. Jelle werd door Arjan op maat in de diepte aangespeeld en uiterst koel wist Jelle de keeper te verschalken. Niet lang daarna moest Arjan zich met knie klachten laten vervangen door Chris-Jan Borgers. De verdediging stond zoals ze vaak weer als een huis, Jasper ‘Duracell’ Heidstra had de gevaarlijke en snelle rechtsbuiten goed onder controle. Daarnaast zag Duracell Jappie ook genoeg kansen om in de aanval ook een rol van betekenis te spelen. Door zelf een aanval op te zetten met Chris-Jan wist Duracell Jappie zichzelf in vrije schot kans te manoeuvreren, maar zo fel als Duracell zelf is zo fel was ook zijn tegenstander en kon met een uiterste krachtsinspanning het schot blokkeren. Door direct daarna de bal weer terug te veroveren bleef Duracell Jappie in de mogelijkheid om gevaar te stichten in de vijandelijke zestien maar al dat harde werken zorgde zelfs bij het beste Duracell batterijtje voor vermoeidheid en wist Jasper alleen nog een slap schot te produceren. Dat helaas ook een balletje op een meter of drie voor de doellijn geen garanties biedt tot doelpunten liet Remco van der Velde deze middag helaas zien. Na een prima actie op de linkerkant van Mennelt Pilat wist Remco zichzelf goed vrij te zetten voor de keeper. Uit een niet te missen positie was het voor Remco toch mogelijk op circa 3 meter van de doellijn de bal over de deklat te krijgen. Daarnaast wisten de gebroeders Pilat ook alle ijzers van het doel te raken, helaas nooit een keer op de binnenkant zodat de bal over de lijn rolde.  Tot aan de rust kwam Blauw-Wit eigenlijk nooit verder dan de middellijn en de Goddelijke Wezelingen konden naar hartelust aanvallen en druk zetten maar een tweede doelpunt zat er niet in.

Het tweede bedrijf vormde eigenlijk een kopie van de eerste, de Goddelijke Wezelingen vielen aan en Blauw-Wit moest veel verdedigen. Ook nu waren er weer kansen genoeg maar niemand aan Wezelingen zijde wist zijn kans te verzilveren. En wanneer de kansen niet verzilverd worden dan komen de aloude voetbalwetten om de hoek. Voetbalwet 1; Als jezelf de doelpunten niet maakt dan zal de tegenstander dat wel doen. En met het adagium van ruimtevaartingenieur Edward A. Murphy was deze middag de 2e voetbalwet te vinden: Als iets mis kan gaan, zal het mis gaan. 

In een kleine fase van aanvallen wist Blauw-Wit een corner uit het vuur te slepen. De goed genomen hoekschop kon helaas vrij door één van de kleinste Blauwwitters vrij en ongestoord in gekopt worden. Daar waar normaal gesproken een Goddelijke Wezeling zijn duels hard maar rechtvaardig aan gaat, stonden er een aantal nu als een baby Wezeling te verdedigen. Uit de eerste mogelijkheid wist Blauw-Wit de gelijkmaker te noteren.

Aangeslagen door deze gelijkmaker kreeg Blauw-Wit een aantal minuten de controle op het middenveld, maar door hard te werken werd het aanvallende spel van Blauw-Wit bestreden. De kansen namen weer toe en de vermoeidheid werd zichtbaar. Vooral bij de laatste man van Blauw-Wit, na een uur hard rennen wilden de benen niet meer wat het hoofd vertelde. Bij elke stap leek het alsof er met apocalyptisch geweld een stalen buispaal de Twizeler aardbodem in wordt gerost. Maar nog steeds werden de kansen niet benut. 

Totdat Jelle Pilat het op zijn samba heupjes kreeg. In een machtige sprint en met Jelle’s Samba moves wist hij zich van zijn directe tegenstander te ontdoen en met een hard schuiver de keeper te verschalken. Bij iedere Wezeling rees de gedachte dat men eindelijk zich onder de oude voetbalwetten wist uit te spelen. Maar tot ieders spijt lag voetbalwet 2 (Murphy) nog ergens in eigen zestien op de loer. Vanuit een hoekschop ontstond uit een scrimmage een kleine kans voor Blauw-Wit. Een gesmoord schot leek richting de linkerbovenhoek boven de ingevallen Tristen te gaan. Vol overtuiging dat deze bal houdbaar was strekte Tristen zich uit om de bal te vangen. Maar vanuit het niets kwam daar de hand van de bij de eerste paal gepositioneerde Chris-Jan. Vanuit een reflex kwamen het oer-instinct om de bal tegen te houden naar voren. Dat de bal voor de goed fluitende scheidsrechter Frits al dan wel of niet aangeraakt was, deed er niet toe. Volledig volgens de spelregels dient er een strafschop gegeven te worden, rechtvaardig of niet. Waar bijna alle professionele voetballers veel moeite blijken te hebben met het voltooien van strafschoppen, en die hoop was er ook bij de Goddelijke Wezelingen, slaagde de spits uit Leeuwarden er wel in om voor de tweemaal de gelijkmaker te maken.

 Lamgeslagen door de manier van gelijkmaken lukte in het restant van de wedstrijd er niet veel meer aan Twijzel kant, en door vermoeidheid kon Blauw-Wit niets meer. Plichtsgetrouw werden de laatste minuten uitgespeeld.

Met een enorme kater stapten de Goddelijke Wezelingen van het veld richting kleedbox. Gezien het programma moeten de Goddelijke Wezelingen geloven in een wonder en hopen dat Eastermar ergens nog punten verspeeld. Want het vieren van het gedroomde kampioenschap, is door het gelijkspel, niet meer in eigen handen.