Vele vaders en moeders zullen ongetwijfeld denken bij het lezen van de titel; ‘Wat heeft Tinkerbell met een wedstrijd van sc Twijzel 2 te maken?’
Maar na het zorgvuldig doorlezen van de belevenissen van de Goddelijke Wezelingen in Rottevalle, zullen alle puzzelstukjes op hun plek vallen en zal er ongetwijfeld een “O’ja” moment plaatsvinden.
Niets is lekkerder dan na maanden van afwezigheid weer de voetbal-kriebel op zaterdagochtend te voelen. En vooral deze zaterdag is de kriebel des te lekkerder want na anderhalf week regen is daar eindelijk de zonneschijn. Dus bepakt en bezakt met een volle tas voetbal attributen, een banaan in de hand en een zoen op de wang voor geluk in vliegensvlug tempo naar het sportpark Hagehiem te Rottevalle want je wil niet te laat komen voor de eerste competitie wedstrijd van het jaar.
Mochten er dit jaar tijdens de Oscar uitreikingen de categorie “meest verbaasd gezicht” uitgereikt worden dan is bij deze de kantinemedewerkster van Rottevalle genomineerd want vol verbazing giet ze een bakje koffie met de vragende blik in de ogen, wat doe jij hier zo vroeg? Maar zonder de vraag daadwerkelijk te stellen wordt er antwoord gegeven door de stellen dat men graag nog even de koffie test van de gastheren; prima koffie trouwens voor automaat koffie. Maar met 13:40 op de klok en wedstrijd om 14:30 valt het vroegtijdige aanwezig in retro-perspectief eigenlijk best wel mee. Wanneer de klok stilletjes aan de 14:00 passeert is er tot ontsteltenis geen enkele mede-Wezeling te vinden tegenover een stuk of 25 voetballers uit Rottevalle. Je zag de mannen denken, “dit kon wel eens een gemakkelijke middag worden”. Maar na 90 minuten voetballen hadden deze mannen nooit gedacht dat ze met een heel ander gevoel terug zouden kijken op deze middag.
Nadat de Goddelijke selectie langzaam maar zeker proporties aan begint te nemen van een volwaardig elftal komt er een verzoek of de wedstrijd ook een kwartiertje later kan beginnen want de keeper van Rottevalle komt iets later. Omdat je natuurlijk niet in de eerste wedstrijd van het jaar je ware aard wilt laten zien, wordt er stilzwijgend toegestemd met het verzoek. Vele Goddelijke Wezelingen vinden het overigens ook niet erg want door het op schuiven van de aanvangstijd veranderd de gemiddelde aankomst status van “te laat”, naar “mooi op tijd”. Geen consequenties in de wedstrijdopstelling dus.
Met Tristen van Wieren als sluitpost moet het pakjesavond drama van twee jaar geleden vermeden worden. Jasper Heidstra, Wiebe de Vries, Rinse Boersma en reserve captain Feye Postma moesten Tristen daarbij gaan assisteren. Het middenveld met Arnold van der Velde, Jelmer de Boer, Johannes Marinus en Marc Geefmvoorsma moesten voor doorstroom naar de aanval zorgen bestaand uit Mennelt Pilat en Chris-Jan Borgers.
Vanaf minuut één gingen de Goddelijke Wezelingen bezig met waar ze goed in zijn; vanaf achteruit geduldig opbouwen om zo tot mooie aanvallen te komen. Scoren bleek echter andermaal een probleem waar het technische hart van Twijzel de komende weken aan moet gaan werken. In een hoog tempo werden handenvol kansen gecreëerd maar met name onze aanvalsleiders hadden het vizier niet bepaald op scherp staan. Na een veelvoud van gemiste kansen in de eerste 15 minuten was het uiteindelijk Mennelt die voor de verlossende eerste treffer zorgde. Vanaf links werd de aanval goed opgezet door Jasper Heidstra. Jasper wist op zijn beurt Marc Boorsma aan het werk te zetten en met het ontwijken van een aantal vliegende tackles (wat Marc deze wedstrijd nog vaak zou moeten doen) wist hij op het middenveld Arnold van der Velde te vinden. De goed zijn ruimte benuttende Johannes Marinus liep zo vrij als een vogel de defensie van Rottevalle voorbij en nog een mooie pass van Arnold op Johannes, kon Johannes een op maat gegeven voorzet op Mennelt afleveren waarna het voor Mennelt een koud kunstje was om de 0-1 op het scorebord te zetten.
De 0-2 was een spiegeling van de eerste doeltreffende aanval maar de opbouw ging ditmaal via de Rinse Boersma en was het Mennelt die een geblokt schot als voorzet bij Johannes zag eindigen en op die manier vrij gemakkelijk de 0-2 kon binnentikken.
Met de 0-2 achterstand was het voor Rottevalle het teken om een aantal frisse/jonge krachten in te brengen maar voor veel druk op de defensie van Twijzel zorgde dit niet. Nog steeds waren het de Goddelijke Wezelingen die aanval op aanval wisten op te zetten maar de goed voorzetten van Marc Boorsma werden niet op waarde geschat door respectievelijk Arnold, Mennelt, Chris-Jan en Johannes. Uiteindelijk was het Marc zelf die zijn goede wedstrijd bekroond zag worden met een doelpunt. Met waarschijnlijk één van zijn lelijkste doelpunten ooit zorgde Marc ervoor dat het verzet van Rottevalle volledig gebroken werd. Met een afstandsschot van circa 30 meter kwam de bal al zwabberend op de keeper af. Kennelijk zwaar ontdaan van de gespierde bovenbenen van Marc zag de goalie de bal onder zich door over de doellijn heen zwabberen. De eerste helft werd afgesloten met een toegift van Mennelt. In een aanval met Marc draaide Mennelt goed bij zijn tegenstander weg de zestien meter in en tikt met links de bal voorbij de keeper in de korte hoek.
Tijdens de rust konden Pieter van der Meulen, Tom Wijbenga en Dirk de Haan aan hun warming-up beginnen om Arnold, Johannes en Jelmer te vervangen. Verwacht werd dat Rottevalle met het inbrengen van een aantal jeugdspelers veel scherper de kleedbox uit zouden komen maar wat er de tweede helft te aanschouwen viel had niemand ooit gedacht.
Elke 3 minuten werd er wel een kans gecreëerd. Zelden is er ooit een vergelijkbare aanvalsstroom geweest waarvan een speler aan Rottevalster zijde met de memorabele woorden de meest treffende omschrijving gaf voor de tweede helft;” Dizze mannen boartsje mei ús man?’
Er gebeurde teveel om allemaal in een kort verhaal te beschrijven. Pieter was oppermachtig op het middenveld en stond als een dirigent zijn manschappen aan te jagen, aanval op aanval. Via een mooie aanval opgezet door Dirk de Haan kwam de bal bij de weer ingevallen Tristen van Wieren terecht. Met een subtiele hakbal wist Tristen de opstomende Pieter te bereiken maar helaas zag Pieter zijn schot door de keeper geblokt worden. Dezelfde Pieter zag zijn schot na een afvallende corner, van ongeveer 30 meter op de lat uiteenspatten. Steeds meer begon de wedstrijd op een schiet tent te lijken maar wat de Goddelijke Wezelingen ook probeerden de bal ging er niet voor de vijfde maal in. Met het inbrengen van een fitte en zeer scherpe Eibert de Haan, probeerden de adjudanten van Sir Alex het ijs te breken. Als een ware sluipschutter wist Eibert zich een aantal keren goed vrij te positioneren in de vijandelijk zestien. Maar tot tweemaal toe wist Eibert een bijna zekerheidje te neutraliseren en zag op die manier de kansen op de Gouden schoen aan zich voorbij gaan.
Gelukkig voor Rottevalle waren de Wezelingen in een toegeeflijke bui en scoorden uiteindelijk nog maar één keer. Mennelt kreeg uit een goede voorzet van Dirk de Haan in twee keer de bal voor de voeten. Met een hard schot wist Mennelt weer een flinke stap richting de Gouden schoen te nemen.
Met een prima start van de competitie en een goede wedstrijd op een kunstgrasveld, is er goede hoop op een leuk seizoen met prima thuiswedstrijden op een fonkelnieuw kunstgrasveld. Volgende week staat er weer een wedstrijd bij het eng uitziende bos van Haulerwijk.