Breken met tradities

Het is en blijft een begrip in onze regio; VIOD uit Driesum. Ploegen uit Twijzel hebben het traditioneel altijd lastig maar je 

bent pas echt een goede ploeg als je weet te winnen op een winderige middag in Driesum, op het altijd drukke Treffers Heech van VIOD. Het sportpark, waar overigens evenveel mannen als vrouwen voetballen, kent door zijn ligging weinig beschutting tegen de krachten van moeder natuur. 

U kent vast de filmpjes wel waarin de wind door het stadion giert en bijna de netten van de doelen aan stukken scheurt. Niet dat het zo erg was maar 131 cm hoge spits van VIOD heeft in 90 min welgeteld 11 keer de bal aangeraakt en alle keren ging het om een aftrap. De overige ballen vlogen gedragen door de wind en afgeschoten door Lurch uit Adams Family over de beste man heen. Nu blijkt Driesum een dorp van uitersten te zijn, of heel goed of heel slecht en of heel groot en heel klein. 

Maar met het doelrijpe weekend van Tzummarum in het achterhoofd werd er weer, door de adjudanten van Sir Alex, er voor gekozen om met een zelfde tactiek de tegenstander te overrompelen. Door de bizarre aanvangstijd (10:30) had VIOD nog even de hoop om zand in de goed lopende Wezelingen motor te gooien, maar il Capitano Wiebe de Vries en partner Feye Postma lieten samen met Arjen de Jong en Jelmer de Boer het niet toe om te verslappen. Tristen van Wieren mocht overigens op audiëntie komen om eventueel aanspraak te maken op een Goddelijke titel, maar door het weinige werk wat hij in de eerste helft te doen had, heeft het college van Goddelijke Kardinalen daar nog geen uitspraak over kunnen doen. Het tweemans-middenveld bestaand uit Golden boy Arjan Douma en Arnold van der Velde moesten voor de toevoer naar de vier spitsen, Mennelt Pilat, Danny van der Bosch, Jelle Pilat en Chris-Jan Borgers zorgen. 

Er lijdt volstrekt geen twijfel dat, ondanks dat de spelers van het tweede elftal van sc Twijzel, De Goddelijke Wezelingen, wars zijn van ijdeltuiterij als scoreborden, uitslagen en rangschikkingen, zij wél gepassioneerd liefhebber zijn van het voetbalspelletje op zich. Ongeacht de uitslag ziet ook een Goddelijke Wezeling het netje namelijk graag bollen na een vloeiende aanval over veel (licht corpulente) schijven. En aanvallen waren er in overvloed, teveel om op te noemen en bij te houden. Samengevat mag gezegd worden dat er naast de 8 doelpunten in de eerste helft die gemaakt zijn er ook zeker ook nog 8 goede doelpoging gemist zijn. Memorabele momenten waren doch wel aanwezig. Typerend voor het Driesumse spel was dat de lange Lurchie, als een blinde dronken zeepiemel totaal onnodig Wezelingen onder de graszoden stopte en zodoende een strafschop weg gaf. Overigens stond het toen al 0-1 door wie anders dan de man in vorm Arjan Douma, maar de gegeven penalty moest er nog wel in en Mennelt liet zien hoe je een strafschop dient te nemen. Dat er deze wedstrijd ook nog een ander voorbeeld van hoe-neem-ik-een-strafschop werd gegeven, werd in de tweede helft pas duidelijk. Met deze snelle 0-2 achterstand was VIOD letterlijk en figuurlijk uitgespeeld. Ze waren lange na niet bij machte om ook maar een vuist te maken. Aanval op aanval kreeg de arme doelman te verduren en nog 6 keer mocht de doelman het balletje uit het netje halen. Arjan Douma en Mennelt Pilat wisten beiden nog één doelpunt te maken en ook Arnold van der Velde voegde zich in het rijtje van doelpuntenmakers. Gedreven door de doelpunten honger van kleine broertje Mennelt, trok Jelle Pilat zijn goocheldoos open om zichzelf veelvuldig in scoringspositie te brengen. Driemaal wist hij zichzelf te belonen en met een 0-8 voorsprong mochten de Goddelijke Wezelingen rusten. 

Als opleidingsinstituut bestaat er natuurlijk altijd het risico dat men talenten in moet leveren hij het vlaggeschip der vereniging. Dus met Eibert de Haan voor Jelle P, Jasper Heidstra voor captain Wiebe, Remco van der Velde voor Danny van der Bosch en Pieter van der Meulen voor Arnold van der Velde waren er weer elf Goddelijke strijders om vrolijk verder te gaan met doelpunten te produceren. Daar waar men dacht in de eerste helft veel kansen gemist te hebben, was daar in de tweede helft de overtreffende trap van kansen missen. Alleen Eibert had al de mogelijkheid om een zuivere hattrick te maken, maar geen enkele kans werd benut. Voor de trouwe aanhang was het een genot om te zien hoe een vloeiende aanval terecht kwam bij Eibert. Hij kon het leer met de wenkbrauwen naar beneden gekamd nog wel inkoppen, heeft er zelfs een perfect gevormde kop voor (groot, rond, mooi in vorm gebracht haar en de wenkbrauwen omhoog getoupeerd), maar ach en wee. Balletje van onze rechterflank voor het doel geslingerd door de ingevallen Tristen van Wieren voor Chris-Jan, Eibert vrij gelaten op de zestien werd verrast door de snelheid van de bal en verrast door de gegeven vrijheid waardoor de bal voorlangs het vijandelijk doel ging waardoor Eibert helaas niet nóg een sterk verhaal aan zijn arsenaal kan toevoegen.

Naast dat Eibert een handvol kansen niet wist te benutten waren de doelpogingen ook niet besteedt aan in willekeurige volgorde; Arjan de Jong, Remco van der Velde, Pieter van der Meulen, Jasper Heidstra en Tristen van Wieren. Zoals u ziet waren er nog al wat mogelijkheden maar de grootste gemiste kans kwam op naam voor de ingevallen captain Wiebe voor Arjan Douma. De VIODse Lurch is kennelijk hardleers want met de zoveelste overtreding kregen de Goddelijke Wezelingen wederom een strafschop en zoals een aanvoerder het hoort te doen eiste Wiebe de strafschop vol vertrouwen op. Maar daar waar de Twijzelse tifosi al klaar stond voor het juichen had deze strafschop meer weg van een push bij dameshockey. Klein pushje dan. Bescheiden aanloopje, rokje in de plooi, lichaam half gedraaid en inschuiven die handel was de gedachte. Maar Wiebe miste de bal volkomen. Gleed hij weg met zijn standbeen of was het over concentratie wie zal het zeggen. In plaats van een mooi doelpunt gaat deze strafschop de boeken in als de-aller-slechtste-strafschop alle tijden. Combinatie van verbazing en doodse stilte worden afgewisseld met gelach en in de verte durft een krolse ransuil zijn snaveltje open te trekken afwachtend op de reactie van de captain. Maar het siert de goede Goddelijke führer om geen smoesje te verzinnen en met de behaarde Goddelijke billetjes bloot te gaan en als eerst toe te geven dat dit niet best was. 

Wisten de Goddelijke Wezelingen de tweede helft dan helemaal niet meer te scoren? Jazekers wel, gelukkig was daar Mennelt die nog drie doelpunten aan zijn toch al indrukwekkende seizoenstotaal wist toe te voegen. Met 11 velddoelpunten en één phantoom goal kwam de uiteindelijke eindstand na de wedstrijd op 0-12. Na een tweetal klinkende overwinningen moeten de Goddelijke Wezelingen, komende week flink aan de bak. Maar ja….Goddelijke Wezelingen houden over het algemeen niet van galopperen. Die houden van rustig wandelen, beetje kirren, hagelwitte stranden, beetje drinken, klein snackje, schaars geklede mooi gebruinde wezelingenvrouwtjes en samba- of limbodansen. Als Piet Paulusma het toelaat staat er komend weekend een mooie kraker in de lentezon tegen Eastermar 2 in de planning. Op voorhand voorwaar geen sinecure.