Ode aan de wasvrouw

De wasvrouw in het amateurvoetbal is een ondergewaardeerde functie. In het betaald voetbal worden de shirts éénmaal gedragen, gewassen en vervolgens uitgedeeld in de mooiste vip-boxen aan de kinderen van de reclame betalende bobo’s. Maar voor de wasvrouw van it Twadde komt er iets meer bij kijken. Allereerst moet je vanaf eind oktober over enkele schoonmaak vaardigheden beschikken die beter zijn dan de krachten van mr. Proper. Want de Goddelijke Wezelingen weten als volleerd schoffel- en glij ploeg goed hoe je de drassige velden in Friesland moet behandelen om onuitwasbare vlekken op het blauw witte tenue te krijgen. Daarnaast wordt er verwacht dat rond april tot en met mei de vuile was minimaal een keer of drie in de week schoongemaakt wordt omdat de wedstrijden van de maanden ervoor allemaal in 5 weken ingehaald worden. Het is een nobel streven om de kledingtas iedere wedstrijd weer op het voetbalveld schoon te hebben staan, eer het omkleden van start gaat. De wasvrouw staat na iedere wedstrijd weer met smart op de tas te wachten, dus blijf niet in de kantine hangen, maar zorg ervoor dat de tas linea recta vanaf het veld weer is ingepakt, zodat de dame in kwestie haar zondag niet door de vieze kledij laat verpesten.

Maar tijden veranderen. Daar waar de discussie over het granulaat op een kunstveld in alle hevigheid los gebarsten is, spelen de Goddelijke Wezelingen gewoon hun wedstrijd tegen BCV 5 op het net geopende kunstveld. De werkzaamheden aan het veld waren tijdens de warming-up dan ook nog in volle gang. Dat de reputatie van it Twadde tot ver buiten de gemeentegrenzen bekend zijn is hoopvol. Want het bouw- en klus team dacht veilig te zijn boven en naast de goal in de warming-up van Johan voor het plaatsen van reclameborden. Gelukkig waren daar de Goddelijke Wezelingen dan om direct de nieuw bevestigde borden te testen of ze wel stevig gemonteerd waren. Helaas kon it Twadde zijn reputatie zowel in de warming-up als in de wedstrijd niet waar maken en bleek de afronding vandaag een heuse bottleneck te zijn. Vanaf de start van de wedstrijd leek niet alleen de wasvrouw moeite te gaan hebben met het kunstveld. Desondanks ging de aanvallende Wezelingentrein met hetzelfde spelbeeld door als de week ervoor. Met Johan van der Zwaag als betrouwbare sluitpost en in de verdediging Johannes Marinus, Wiebe de Vries, Fije Postma en Jasper Heidstra werd er weer van achteruit goed en rustig opgebouwd waardoor er snel druk vol op de achterhoede van BCV kwam te staan. Het middenveld met Reinder “Buitenkantje” Henstra, de gebroeders van der Velde en good maar niet zo old Pieter van der Meulen wisten vaak de beide voorwaartsen aan het werk te zetten. Maar de omstandigheden van een kunstveld bleken voor veel problemen in de afwerking te zorgen. En dan niet alleen voor Tjibbe Brinkman en Danny van der Bosch. Iedereen kwam er al snel achter dat de bal iets sneller rolt en iets anders stuit dan op Twijzelse grond. Daarnaast lag er op dit net in gebruik genomen veld wel heel veel rubber. Je weet dat er veel rubber op het veld ligt wanneer er tijdens het plassen in de pauze meer rubber naar beneden komt dan urine. Het schijnt dat de wasvrouw heeft gezegd dat de tas veel zwaarder aanvoelde dan normaal, wij vragen ons af hoe dat zou kunnen.

De eerste twintig minuten deed BCV ook nog aardig mee aan de wedstrijd maar tot grote kansen wisten zij niet te komen. Jasper was weer vol energie een bezige bij op de linkerkant en Fije liet zien een toekomst te hebben als centrale verdediger zoals Alessandro Nesta vroeger was. Dicht op de man en rustig in de opbouw. Maar hoe de verdediging ook zijn best deed om de bal bij de middenvelders te krijgen, de vele kansen werden niet benut. Er was eerst een doelpunt van de tegenstander nodig om echt gevaarlijk te worden. Uit een spaarzame aanval werd de bal half weg gewerkt door Jasper, en Fije zette net niet goed genoeg druk op de bal waardoor een speler van BCV alle tijd had om een voorzet op maat af te leveren. Gelukkig was daar Johannes Marinus om redding te brengen. Zichtbaar af geleid door een enorme bak opspattend rubber schoot Johannes onder de bal door waardoor de spits van BCV vrij in de zestien kwam te staan om af te ronden. De goed uitkomende Johan van der Zwaag kreeg nog een hand achter de bal maar tergend langzaam rolde de bal toch over de doellijn. Misschien wakker geschrokken door deze achterstand en waarschijnlijk door gewenning aan het veld kregen de aanvallen wat meer venijn en werd de keeper steeds vaker getest. Tjibbe Brinkman wist zich na een lange bal op zijn karakteristieke wijze vrij te spelen in de zestien en iedereen in de luren te leggen maar de buitenkant paal voorkwam een doelpunt. Danny van der Bosch gebruikte meerdere keren goed zijn lichaam en kon zo Reinder Henstra en Pieter van der Meulen de mogelijkheid geven om te scoren, maar ook hier faalde de afronding. Reinder was de gehele wedstrijd goed op dreef maar hoe hij het ook probeerde het balletje verdween maar niet in het netje. Zijn mooiste kans had een veel beter lot verdient. Op snelheid wist hij de achterhoede te kloppen en in een één tegen één situatie met de keeper stifte Reinder over de uitkomende keeper maar helaas verdween de bal net aan de verkeerde kant van de paal. Ondanks het missen van een groot aantal kansen bleven de Goddelijke Wezelingen vertrouwen houden en doorgaan met goed voetballen. Want als een straatveger in België 186 miljoen kan winnen, dan moet er ook absoluut een kans tot doelpunt gepromoveerd kunnen worden op de kleine keeper van BCV. En uit een mooi aanval opgezet door Pieter van der Meulen was het dan ook eindelijk raak. Pieter wist op het middenveld de bal te veroveren en in combinatie met Arnold op te schuiven richting de 16 meter. Zoals wel vaker deze wedstrijd gooide Danny zijn gespierde torso in de strijd en wist volgens eigen zegge de gehele achterhoede af te houden en Arnold in de kaats vrij te zetten op de rand van het strafschop gebied. In zijn ooghoeken had Arnold al gezien dat de wat ingekorte keeper te ver voor zijn goal stond en met een subtiel boogbal probeerde Arnold de bal over de keeper te liften. Maar ogenschijnlijk had de keeper zijn zelfkennis vandaag thuis gelaten en dacht het formaat Remy Bonjasky te hebben. Misschien dat het rubber een hallucinerend effect had maar de BCV keeper Bilbo Baggins tikte de bal met een mooi volleybal pass door in de goal wat resulteerde in de verdiende gelijkmaker. Voor rust waren er nog een aantal kopkansen maar deze zorgden voor geen hoofdbrekens aan BCV zijde, met een 1-1 stand werden de kleedkamers opgezocht.

In de rust was er een beeld te aanschouwen wat zelden in de historie van de Goddelijke Wezelingen te aanschouwen viel. Het blauw witte tenue was op het oog nog schoon te noemen. Maar bij het uittrekken van de sokken van de gewisselde spelers strooide het zwarte granulaat kwistig rond alsof een zwarte Piet druk pepernoten aan het strooien was. In de Bergumse wandelgangen werd gefluisterd dat Silvana Simons een bordje komt plaatsen dat het ook met “zwart” rubber gedaan moet zijn.

Maar met Dirk de Haan op het plekje van Remco van der Velde, Rinse Boersma op de linksback en Jasper Heidstra doorgeschoven naar het middenveld voor de moe gestreden Pieter en Chris-Jan Borgers op rechtsmidden waardoor Reinder in de spits kwam voor Tjibbe, was er bijna een compleet nieuw middenveld. En met dit middenveld kon er ook lustig aangevallen worden. Hetzelfde spelbeeld ontvouwde zich in de 2e helft. It Twadde viel aan maar BCV scoorde. Uit een mooi indraaiende vrij trap vanaf de linkerkant kon de ingevallen spits met een halve volley knap vallend binnen schieten. Rinse Boersma probeerde het hem nog moeilijk te maken maar was helaas net een stap te laat. De schoonheid van het doelpunt verried dat deze spits recentelijk wel eens op een hoger podium geacteerd heeft. Dat BCV de stormdrang van it Twadde nooit kon volhouden werd met het verstrijken van de minuten steeds duidelijker. Alleen de ingevallen spits probeerde er nog wat van te maken maar de ingevallen Tjerry van Wal had hem uitermate goed onder controle. Eibert mocht de moegestreden Jasper vervangen en wist iedereen te verrassen met acties en een fantastisch crosspass op Reinder die vervolgens Dirk in de loop aanspeelde. Met een mooi kapbeweging ontdeed Dirk zich van zijn directe tegenstander maar door een kleine twijfeling van Dirk kon er weer een Bergums teen tussen komen. Uit een snelle ingooi van Chris-Jan draaide Arnold open en dribbelde richting de goal maar moest helaas onreglementair tegengehouden worden, wat Arnold moest bekopen met de mond en bilnaad vol rubber. De toegekende vrije trap werd terecht opgeëist door Danny van der Bosch en werkelijk waar fantastisch binnen geschoten. De keepende Bilbo Baggins had geen schijn van kans op de wel geplaatste trap van Danny. Met deze 2-2 stand was het verzet van BCV gebroken net zoals de opperhuid van menig speler. Met nog 20 minuten op de klok werd het middenveld voor het laatst gewijzigd met Remco op de plek van Arnold en onder leiding van het centrale kwartet Wiebe, Fije, Remco en Dirk kwam er een Twijzels kwartiertje. Vooral Dirk liet zich gelden door fysiek aanwezig te zijn. Hij domineerde letterlijk en figuurlijk zijn directe tegenstander door een aantal meters op de rug mee te liften. Op een identieke manier kreeg Danny ook zijn mond en bilnaad vol met rubber en ook nu was er weer een vrije trap op bijna dezelfde plek. Kennelijk deed dit rubber vrije stukje (omdat alles in de bilnaad van Danny zit) wonderen want ondanks vele woordenwisselingen tussen keeper Bilbo en zijn mede verdedigende hobbits deed Danny het trucje weer over. Met een magnifieke trap bracht Danny de Goddelijke Wezelingen op voorsprong. Het slotakkoord was voor Reinder. Hij wist na een wedstrijd hard werken zijn bevrijdende treffer te vinden. Goed vrij gezet door Chris-Jan wist Reinder met een geplaatst schot de keeper voor de vierde maal deze wedstrijd te verschalken. Met een vreugde sprong die het best te vergelijken valt met een Ethiopisch regendans tot de god Pluvius vierde Reinder “Embulu” Henstra dit feestje. Dat de regengod ook nog luisterde zorgde tot het laatste fluitsignaal voor natte minuten.

Moe maar voldaan en met drie punten werd de kleedkamer opgezocht. Daar waar vroeger alleen de geur van menthol, zweet, nat gras en modder viel te bespeuren was er nu een andere geur. Tijden veranderen, dus veel vaker zal de klassieke geur van voetbal plaats gaan maken voor “eau de rubber”. Maar het schoonmaken zal des te lastiger worden want rubber laat niet los en is funest voor een wasmachine. Of zoals Willem van Oranje ooit schijnt gezegd te hebben:” Mijn god, mijn god, heb meelij met ons en de arme wasvrouw!”