Ik kan het mij nog goed herinneren. Het was een zonnige zaterdag in mei in het seizoen 2023/2024. De wijzers op scheidsrechter Fritskes digitale klokje gaven 16:13 aan toen de bijna 5800 supporters een oorverdovend eerbetoon lieten weerklinken. Het was nog lang geen tijd, maar het mocht nu niet meer misgaan. ONS Sneek 2 zette alles op alles om toch nog één keer de nog steeds Goddelijk keepende Wezeling Johan van der Zwaag lastig te maken deze wedstrijd. Nog één lange bal werd naar voren geschoten. De bal werd weggewerkt door de verdediging en het bevrijdende fluitsignaal klonk nog nooit zo mooi als nu. Goddelijk Wezelingen vielen elkaar in de armen op het broeierige kunstveld en vierden de overwinning alsof ze het EK van 2022 hadden gewonnen. Het stadion in Twijzel liep leeg, terwijl Eibert en zijn voetbalvrienden de gegeven penalty van mister s.c. Twijzel Tjibbe Brinkman imiteerden. Wie anders dan hij had met zijn zoveelste goal voor de Goddelijke Wezelingen voor eeuwige in de herinneringen aan de lang vervlogen modderige dagen van Twijzel zijn ooit gemiste strafschop kunnen doen vergeten. Optimisme vierde in deze tijden hoogtij na jaren van promoties toen de Wezelingen waren aangekomen bij hun favoriete plekje op sportpark de Moune; buiten op het terras. Captain Pieter Johan van der Hoop gooide zijn dubbele cola Beerenburg met een strak gezicht achterover toen hij opperde dat dit het beste voetbal was dat hij ooit bij een tweede elftal had gezien. Het was exact dat moment dat de oude man naast hem zich bijna verslikte in zijn vers getapte bier en moest lachen. “Stomme sukkel, hoe oud ben je nou eigenlijk, begin twintig?”, sputterde de oude man. PJ de Hoop voelde zich enigszins beledigd en opende zijn tegenvuur. “Ik weet genoeg van het Twijzelse voetbal om te weten dat we ergens tussen 2015 en 2019 om de prijzen mee deden. Als ik kijk naar hoe we nu spelen en ons spelersmateriaal, dan hebben we het beste team ooit.” De oude man keek hem vol ongeloof aan. “Oké laat me je een verhaaltje vertellen, kom naast me zitten.” Terwijl de oude man de barvrouw wenkte voor twee glazen koud bier begon hij zijn verhaal.

Het begon allemaal nadat Sir Alex de Haan en zijn adjudanten hadden besloten om tegen Tzummarum met een onder concept te spelen dan dat de gemiddelde Goddelijke Wezelingen gewend is. Onder het motto “No guts, no glory” werd er besloten om met een voor Twijzelse begrippen revolutionair systeem van 4-2-4 te gaan spelen. Onder aanvoering van Opper-Wezeling Wiebe de Vries had de verdediging bestaand uit Jelmer “Longleggs’ de Boer, de controleur Feye Postma en Arjen “je-komt-hem-twee-keer-tegen” de Jong de schone taak om keeper Johan van der Zwaag een rustige middag te bezorgen. Het tweemans middenveld Arnold van der Velde en Arjan Douma moesten als verbindingsofficieren tussen de achterhoede en de voorhoede opereren. Vooral Arjan liet zich deze wedstrijd nadrukkelijk gelden en liet zien in een steeds betere vorm te komen. Overal op het veld te vinden, verbaal maar ook non-verbaal. Bosje fijne glimmende blonde lokken als van een bronstige goudfazant, zo eentje waar Tim Douwsma een puntje aan had kunnen zuigen. Dodelijke rechter poot, linker poot niet veel minder. Eddy Poelman, gerenommeerd voetbalcommentator uit een nog niet zo heel lang verleden, noemde de benen van Ronald Koeman ooit “een onderstel van gewapend schokbeton”. Dat is misschien nog wel de beste metafoor, maar dan met een kleine kanttekening dat er bij Arjan nog niet zo heel lang geleden een kleine betonrenovatie heeft plaatsgevonden.
En voorin mochten loopwonder Mennelt Pilat, de debuterende Wezeling Jelle “Touzani” Pilat, Remco van der Velde en Pieter van der Meulen de achterhoede van Tzummarum het schrik aanjagen met hun overweldigende aanwezigheid.
Dat het gekozen systeem vanaf minuut één effect had resulteerde in het eerste kwartier in vele kansen, maar met katachtige reflexen en een schijnbaar ondoordringbare doellijn wist de doelman van Tzummarrum zijn ploeg nog lang in de illusie geloven dat er deze middag wat te halen viel in Twijzel. Dat Tzummarrum wel scoorde in het eerste kwartier lag meer aan de Goddelijke Wezelingen zelf dan aan de voorhoede van Tzummarrum. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat beide doelpunten goed ingeschoten waren maar er ook enige fouten aan Twijzel kant nodig was om tot stand te komen. Bij de 0-1 werd vanaf het midden de bal hoog de zestien van Johan van der Zwaag ingepompt maar goed weg gekopt door de Twijzelse verdediging. Helaas waren er teveel spelers die naar het weg koppen zaten te kijken waardoor de bal voor de voeten van de rechterspits terecht kwam. Met de ogen dicht joeg, de in de verte op Herman “I’m a dancer” van Idols lijkende spits, de bal voorbij de kansloze Johan, 0-1. Vijf minuten later wist Herman uit Tzummarrum de bal strak voor de goal van Johan te jagen en middels slap verdedigingswerk wist de vrijstaande spits de 0-2 op het scorebord te zetten. Bij menig voetbalploeg zakt over het algemeen de spreekwoordelijk moed na een vergelijkbaar begin tot diep in de voetbalschoen, maar bij een Goddelijke Wezeling werkt het net even iets anders. 

Daar waar iedereen die in het rood-wit speelden dachten een gemakkelijk middag te beleven, kwamen behoorlijk van een koude kermis thuis. De innerlijke Mustela nivalis was ontwaakt en in een hoog tempo vielen plotsklaps de ballen nu wel goed en werd Tzummarum met de blote kont over de knie gelegd. Een snelle ingooi kwam via Arnold van der Velde bij Mennelt Pilat terecht die op zijn beurt Arjan Douma vrij doorgang in de zestien wist te verlenen. Met een goed geplaatste schuiver noteerde Arjan de belangrijke anschluss-treffer. Niet lang daarna lanceerde Jelle Pilat zichzelf goed de zestien meter in en wist bijna als een gecertificeerd Koningkluts vrij te komen voor de keeper. Maar Zaagmans en co van de Tzummarrumse achterhoede dulden niet elke poging tot dollen en ging tezamen het onderstel van Jelle te lijf. Ondanks de protesten kon de goed leidende scheidsrechter Frits niets anders dan een strafschop geven. Jelle ging in samenspraak met jongere broer Mennelt zelf achter de bal staan om de bal vervolgens uiterst precies in de hoek van de keeper te sturen, maar gelukkig kon de keeper zijn hand niet goed achter de bal krijgen waardoor de 2-2 viel te noteren. Gedragen door een golf van verlichting, ging het daarna nog een tandje sneller. Aanval op aanval zorgden voor oe’s en aah’s bij het aanwezige publiek met hier en daar een doelpunt. De achterstand werd vakkundig weggepoetst tot een solide 7-2 voorsprong bij rust.

De 3-2 kwam uit een vrije trap van Arjan nadat Zaagmans besloot om met een scherpe tackel Arnold’s dribbel tot stilstand te brengen en hem achterliet met een behaarde borst aangevuld met natuurlijk Twijzels gras. Bij de 4-2 liet de tandem Douma-van der Velde zien elkaar wederom goed te kunnen vinden. Arnold werd door jongere broer Remco vrij gezet in de zestien, door de tegenstander uit te kappen kan Arnold de goed inlopende Arjan bereiken, en hem in staat stellen om zijn (waarschijnlijk) eerste zuivere hattrick bij de senioren in zijn dagboekje te noteren. Het mooiste doelpunt kwam op naam van Mennelt Pilat. Uit een magistrale voorzet van Pieter van der Meulen kopte Mennelt met een snoeiharde kopbal, die herinneringen op wierpen aan een koppende Ruud Gullit tijdens een memorabel EK, de 5-2 binnen. Arjan Douma’s lust naar doelpunten was helaas voor Tzummarum nog niet gestild, Remco van der Velde werd met een vlijmscherpe pass van il capitano Wiebe de Vries de diepte in gestuurd. In een één-op-één situatie met de keeper was Remco niet zelfzuchtig, en gaf met een subtiel tikkie breed Arjan de kans om zijn vierde van deze middag te scoren. En nog was het leed nog niet over voor de keeper. Want naast dat hij voor zijn ogen zijn elftal collectief zag in storten, ging Mennelt een combinatie met zijn laaghangende scrotum aan waardoor Mennelt met dank aan de keeper vrij kwam te staan om de 7-2 voor rust te maken.

Tijdens de rust werden de gebroeders van der Velde bedankt voor de bewezen diensten in de eerst helft en ook voor Pieter was het na 45 minuten genoeg. Jasper Heidstra, Chris-Jan Borgers en kennelijk PSV-fan Tjibbe Brinkman (maar daar later meer over) werden ingezet om de tweede helft met dezelfde intentie en strijd aan te gaan.
Waarschijnlijk gemotiveerd door het snelle stijgen van Arjan Douma in het Goudenschoen klassement, deed Mennelt er in de tweede helft nog even een schepje bovenop. De sterk spelende Arjen de Jong werd in een aanval opgezet door Feye Postma door Jelle Pilat langs de lijn gestuurd. Met een goed geplaatste voorzet kon Mennelt de 8-2 noteren. Voor Eibert de Haan kwam met dit doelpunt het moment om zich warm te draaien. Het schijnt dat hij tijdens de warming-up geroepen heeft dat hij Mennelt, als kenner van het maken van mooie doelpunten, wel even een showcase zou geven van hoe je sierlijk moet scoren.
Met het inbrengen van Eibert voor Arjen de Jong kwam bij Mennelt het besef dat er een geduchte concurrent voor de Goudenschoen binnen de lijnen werd ingebracht. Met een goed geplaatste vrije trap, op de melk witte kuiten van een Tzummarrumse verdediger, was de keeper kansloos bij de 10-2. Daarvoor pikte de van zestien tot zestien lopende Jelmer de Boer zijn inmiddels vertrouwde doelpuntje mee, 9-2. Sir Alex de Haan werd voor het laatste kwartier als verse kracht in gebracht voor de aangeslagen Chris-Jan Borgers. Met een marge van 8 doelpunten wordt er met das Bomber XS geen risico genomen in de strijd om het kampioenschap. Sir Alex liet vooral in combinatie met Tjibbe zien nog van grote waarde te zijn voor de Goddelijke Wezelingen en haar jeugdige talenten. Helaas stond voor Tjibbe deze middag zijn vizier niet op scherp want wat de hardwerkende Tjibbe (mag ook wel eens gezegd worden) ook probeerde, de bal ging er niet in. Zelfs een terecht gegeven tweede strafschap versiert door Jelle Pilat was niet aan Tjibbe besteedt. Zelfverzekerd nam Tjibbe nog plaats achter de bal, maar bij nemen van de strafschop kon je de twijfel al bespeuren. Tergend langzaam verdween de bal naar de klaarliggende keeper in de linkerhoek. Twijzels voetbalicoon Jitse Postma zag zichtbaar verbaasd en beduusd als toeschouwer iets wat hij in de afgelopen 38 jaar nog niet eerder had meegemaakt, Tjibbe Brinkman die een strafschop miste. Met Duitse vastberadenheid zweerde Tjibbe dan ook plechtig dat hem dit nimmer wher passieren würde.
Ondanks deze kleine victorie voor de keeper werd hij nog eenmaal gepasseerd. En niemand anders dan Mennelt zette voor Twijzel de elfde van deze middag op het digitale wedstrijdformulier. Met een goed naar binnenkomende actie wist Mennelt met een geplaatst schot richting de verre hoek zijn vijfde van de middag en dus ook een hattrick te maken.

Met groot uitpuilende ogen en de mond ver open kon PJ de Hoop niks anders dan toegeven dat het vroeger nog zo gek niet was. “Ik zie nu in dat de basis van ons voetbal jaren geleden al is gelegd. Dat ze het toen op modderige velden moesten presteren maakt de prestatie des te bewonderenswaardiger. Wellicht kunnen wij binnenkort ook wel eens op een vergelijkbaar veld proberen.”
PJ zag de man voor zich uit staren met een blik van trots. “Ik kan u alleen zeggen dat met het spel van Goddelijke Wezelingen ik nu meer het totaalvoetbal ben gaan begrijpen en waarderen. Het draait niet meer puur om snelheid zoals dat vroeger wel het geval was.” Terwijl PJ de Hoop zijn jas pakt, wil hij de oude man vragen hoe hij heet. Na wat worstelingen met zijn op maat gemaakte Goddelijke colbert wil hij omdraaien, maar de oude man is spoorloos verdwenen. Vragend kijkt PJ om zich heen, maar de oude man is spoorloos. Net voordat hij naar buiten stapt komt eindelijk de knappe barvrouw naar hem toe waar hij eerder al door werd afgeleid. “Meneer, uw vriend heeft een briefje achtergelaten voor u.” Koude harten worden verwarmd door zowel goed voetbal als een fijne vriend om erover te praten. De barvrouw kijkt hem vragend aan en terwijl hij de 24 geconsumeerde biertjes afrekent, vertrekt hij nog euforisch van het verhaal over die bijzonder 11 maart met twijfels over de naam van de man en denkend aan de blauwe band met zwarte kroon die hij droeg.